ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ
Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010
Γκάτσος, Ξαρχάκος "ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ" Βίκυ Μοσχολιού
Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Columbia τα Χριστούγεννα του 1974 αμέσως μετά την εξέγερση στο Πολυτεχνείο.
Η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου και οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου. Τα τραγούδια ερμήνευσαν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Νίκος Δημητράτος.
Το 1975, ο δίσκος έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Τα τραγούδια από το δίσκο παρουσίασε η Βίκυ Μοσχολιού την επόμενη σεζόν στο "Ζυγό" σ' ένα πρόγραμμα που είχε καταχειροκροτηθεί από το κοινό της εποχής.
(Γιώργος Μακράκης - παραγωγός του δίσκου)
Μεγάλη Παρασκευή
Στο περιβολάκι μπρος στην εκκλησιά
έμοιαζες πουλάκι σ΄άγρια φυλλωσιά
δυόσμο κι αγιοκέρι κράταγες στο χέρι
κι έλεγες: "Ραβί σώσε μας και πάλι"!
Ητανε Μεγάλη Παρασκευή
Νύχτες κι άλλες νύχτες γύρισε η χρονιά
του πολέμου οι δείχτες σήμαναν εννιά
κι είδαμε να βγαίνει μ΄όψη κολασμένη
μέσα απ΄το κλουβί το φριχτό τσακάλι
Ητανε Μεγάλη Παρασκευή
Τα παιδιά φευγάτα έρμα τα χωριά
πάλευαν τα νειάτα για τη λευτεριά
κι όταν ήρθα λίγο να σε δω πριν φύγω
έκλαιγες βουβή με σκυφτό κεφάλι
Ητανε Μεγάλη Παρασκευή.
ENGLISH TRANSLATION OF LYRICS
Good Friday
In the little garden,
in front of the church,
you were looking like a tiny bird
lost among the dense leaves of the forest;
In your hand, you were holding
a mint leaf and a holy candle,
and you were uttering: Rabbi,
save us again!
That day was Good Friday
Many nights have passed ever since;
and it was another year
when the war-clock was ticking towards 9 oclock;
we then watched the abominable jackal,
getting out of its cage
and having an ominous appearance.
That day was Good Friday
The lads had left for the front
and the villages were emptied,
as the youth struggled for freedom.
And when I came to see you briefly
before I too leave,
you were crying silently,
having bowed your head.
That day was Good Friday ...
Εμείς που μείναμε
Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς θ' ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.
Ανώνυμον
Στην ακροθαλασσιά θα χτίσω εκκλησιά
και πριν εικόνισμα σου στήσω
θα' ρθώ με τη δροσιά
στη πόρτα σου τα δάκρυα ν' αφήσω.
Στάλα στάλα το μολύβι πώς εχώρεσε
Στης καρδιάς την Αγια φλέβα και μας χώρισε
Κοιμήσου βασιλιά στης γης την αγκαλιά
και πριν σημάνει το ρολόι
θ' ανέβω τα σκαλιά
στην πόρτα σου ν' αρχίσω μοιρολόι.
Στάλα στάλα το μολύβι πώς εχώρεσε
Στης καρδιάς την Αγια φλέβα και μας χώρισε
Νυν και αεί
Πρωτομαγιά
με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά
σαν τα θεριά
σε πήραν απ' το σπίτι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.
Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του 'χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.
Στον κάτω δρόμο
Στον κάτω δρόμο
τώρα που νυχτώνει
το χελιδόνι
διπλώνει τα φτερά.
Στον κάτω δρόμο
βγήκαν οι γειτόνοι
σ' ένα μπαλκόνι
να δουν τη συμφορά.
Φέραν τον Ρήγα τον αετό τον Διγενή
κι ήταν η όψη του χλωμή
σαν το πανί.
Στον κάτω δρόμο
τώρα που βραδιάζει
πέφτει τ' αγιάζι
στου κήπου τα κλαδιά
Στον κάτω δρόμο
πίσω απ' το περβάζι
κάποιος ουρλιάζει
και σκίζεται η καρδιά.
Φέραν τον Άδωνη τον Λίνο τον Χριστό
κι ήταν ακόμη το κορμάκι του ζεστό.
Η λιόστρα
Η πέτρα πίνει το νερό
και το νερό την πέτρα
μα εσύ στο δύσκολο καιρό
το ριζικό σου μέτρα.
Κι αν δεις σε γη και σ' ουρανό
να πνίγεται το δίκιο
κάμε κριτή παντοτινό
το χέρι σου τ' αντρίκιο.
Τότε θα βγουν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου.
Ο ήλιος πίνει τη φωτιά
και η φωτιά τον ήλιο
μα εσύ με αετίσια τη ματιά
κάμε τη γη βασίλειο.
Κι αν δεις στον κόσμο την βουή
να τραγουδάει το αίμα
πάρε για λιόστρα τη ζωή
και σαν θεριό πολέμα.
Τότε θα βγουν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου.
ITALIANO
Vedi nota a Νυν κι Αει. La parola del titolo, "Liostra", sembrerebbe di conio dello stesso Gatsos e non ha riscontro nei dizionari. Combinando un verbo "liòno" (sciolgo) con il suffisso -stra, che normalmente si usa per denominare attrezzi e strumenti d'uso pratico, ne verrebbe un sostantivo col significato di "attrezzo, strumento atto a sciogliere, a sminuzzare, triturare". Tra i tanti possibili, ho scelto "crogiolo": ma chi ne sa di più mi venga in soccorso. (gpt)
IL CROGIOLO
La pietra beve l'acqua
e l'acqua la pietra
ma tu in questo tempo difficile
fa' i conti con la tua sorte
E se vedi in terra e in cielo
soffocato il buon diritto
rendi giudice perenne
il tuo nobile braccio
Spunteranno allora nel tuo Ade
fiori del Paradiso
Il sole beve il fuoco
e il fuoco il sole
ma tu con occhio di falco
fa' della terra un regno
E se vedi il mondo col suo frastuono
alzare inni al sangue
fa' che la vita sia un crogiolo
e combatti come una belva
Spunteranno allora nel tuo Ade
fiori del Paradiso
Viky Mosholiou Nikos Gatsos Stavros Xarhakos Nin kai Ai 1974
Megali Paraskevi, Nin kai Ai, Emis pou miname, I liostra, Ston kato dromo, Anonimon
Η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου και οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου. Τα τραγούδια ερμήνευσαν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Νίκος Δημητράτος.
Το 1975, ο δίσκος έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Τα τραγούδια από το δίσκο παρουσίασε η Βίκυ Μοσχολιού την επόμενη σεζόν στο "Ζυγό" σ' ένα πρόγραμμα που είχε καταχειροκροτηθεί από το κοινό της εποχής.
(Γιώργος Μακράκης - παραγωγός του δίσκου)
Μεγάλη Παρασκευή
Στο περιβολάκι μπρος στην εκκλησιά
έμοιαζες πουλάκι σ΄άγρια φυλλωσιά
δυόσμο κι αγιοκέρι κράταγες στο χέρι
κι έλεγες: "Ραβί σώσε μας και πάλι"!
Ητανε Μεγάλη Παρασκευή
Νύχτες κι άλλες νύχτες γύρισε η χρονιά
του πολέμου οι δείχτες σήμαναν εννιά
κι είδαμε να βγαίνει μ΄όψη κολασμένη
μέσα απ΄το κλουβί το φριχτό τσακάλι
Ητανε Μεγάλη Παρασκευή
Τα παιδιά φευγάτα έρμα τα χωριά
πάλευαν τα νειάτα για τη λευτεριά
κι όταν ήρθα λίγο να σε δω πριν φύγω
έκλαιγες βουβή με σκυφτό κεφάλι
Ητανε Μεγάλη Παρασκευή.
ENGLISH TRANSLATION OF LYRICS
Good Friday
In the little garden,
in front of the church,
you were looking like a tiny bird
lost among the dense leaves of the forest;
In your hand, you were holding
a mint leaf and a holy candle,
and you were uttering: Rabbi,
save us again!
That day was Good Friday
Many nights have passed ever since;
and it was another year
when the war-clock was ticking towards 9 oclock;
we then watched the abominable jackal,
getting out of its cage
and having an ominous appearance.
That day was Good Friday
The lads had left for the front
and the villages were emptied,
as the youth struggled for freedom.
And when I came to see you briefly
before I too leave,
you were crying silently,
having bowed your head.
That day was Good Friday ...
Εμείς που μείναμε
Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς θ' ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.
Ανώνυμον
Στην ακροθαλασσιά θα χτίσω εκκλησιά
και πριν εικόνισμα σου στήσω
θα' ρθώ με τη δροσιά
στη πόρτα σου τα δάκρυα ν' αφήσω.
Στάλα στάλα το μολύβι πώς εχώρεσε
Στης καρδιάς την Αγια φλέβα και μας χώρισε
Κοιμήσου βασιλιά στης γης την αγκαλιά
και πριν σημάνει το ρολόι
θ' ανέβω τα σκαλιά
στην πόρτα σου ν' αρχίσω μοιρολόι.
Στάλα στάλα το μολύβι πώς εχώρεσε
Στης καρδιάς την Αγια φλέβα και μας χώρισε
Νυν και αεί
Πρωτομαγιά
με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά
σαν τα θεριά
σε πήραν απ' το σπίτι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.
Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του 'χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.
Στον κάτω δρόμο
Στον κάτω δρόμο
τώρα που νυχτώνει
το χελιδόνι
διπλώνει τα φτερά.
Στον κάτω δρόμο
βγήκαν οι γειτόνοι
σ' ένα μπαλκόνι
να δουν τη συμφορά.
Φέραν τον Ρήγα τον αετό τον Διγενή
κι ήταν η όψη του χλωμή
σαν το πανί.
Στον κάτω δρόμο
τώρα που βραδιάζει
πέφτει τ' αγιάζι
στου κήπου τα κλαδιά
Στον κάτω δρόμο
πίσω απ' το περβάζι
κάποιος ουρλιάζει
και σκίζεται η καρδιά.
Φέραν τον Άδωνη τον Λίνο τον Χριστό
κι ήταν ακόμη το κορμάκι του ζεστό.
Η λιόστρα
Η πέτρα πίνει το νερό
και το νερό την πέτρα
μα εσύ στο δύσκολο καιρό
το ριζικό σου μέτρα.
Κι αν δεις σε γη και σ' ουρανό
να πνίγεται το δίκιο
κάμε κριτή παντοτινό
το χέρι σου τ' αντρίκιο.
Τότε θα βγουν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου.
Ο ήλιος πίνει τη φωτιά
και η φωτιά τον ήλιο
μα εσύ με αετίσια τη ματιά
κάμε τη γη βασίλειο.
Κι αν δεις στον κόσμο την βουή
να τραγουδάει το αίμα
πάρε για λιόστρα τη ζωή
και σαν θεριό πολέμα.
Τότε θα βγουν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου.
ITALIANO
Vedi nota a Νυν κι Αει. La parola del titolo, "Liostra", sembrerebbe di conio dello stesso Gatsos e non ha riscontro nei dizionari. Combinando un verbo "liòno" (sciolgo) con il suffisso -stra, che normalmente si usa per denominare attrezzi e strumenti d'uso pratico, ne verrebbe un sostantivo col significato di "attrezzo, strumento atto a sciogliere, a sminuzzare, triturare". Tra i tanti possibili, ho scelto "crogiolo": ma chi ne sa di più mi venga in soccorso. (gpt)
IL CROGIOLO
La pietra beve l'acqua
e l'acqua la pietra
ma tu in questo tempo difficile
fa' i conti con la tua sorte
E se vedi in terra e in cielo
soffocato il buon diritto
rendi giudice perenne
il tuo nobile braccio
Spunteranno allora nel tuo Ade
fiori del Paradiso
Il sole beve il fuoco
e il fuoco il sole
ma tu con occhio di falco
fa' della terra un regno
E se vedi il mondo col suo frastuono
alzare inni al sangue
fa' che la vita sia un crogiolo
e combatti come una belva
Spunteranno allora nel tuo Ade
fiori del Paradiso
Viky Mosholiou Nikos Gatsos Stavros Xarhakos Nin kai Ai 1974
Megali Paraskevi, Nin kai Ai, Emis pou miname, I liostra, Ston kato dromo, Anonimon
Νίκος Γκάτσος, Σταύρος Ξαρχάκος, Νίκος Ξυλούρης
ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ «ΣΥΛΛΟΓΗ» (COLUMBIA SCXG 124)1974
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)